Kazı, klasik hikayenin kalıplarını bozarak yeni bir anlatı lisanı geliştiren 1950 Kuşağı’nın ele avuca sığmaz müellifi Orhan Duru’nun onuncu hikaye kitabı. Kitaba ismini veren büyük hikaye Kazı’da muharrir hüzünlü bir ruh haliyle geçmiş vaktin izini sürüyor; çocukluk ve okul yıllarının vakit ve yerlerinde yürüttüğü kazılardan çıkan yaşantıları öyküleştiriyor.
Öbür öykülerdeyse günlük hayatın düşlerle sarmalanmış kesimleri büyük bir ustalıkla kristalize ediliyor.
Sayfa: 80
“Büyük kentler gelmiyor bana”
“Büyük kentler uygun gelmiyor bana. Oralarda düşlerimi de yitiriyorum. Karanlık sokaklarda geziyorum, çöplükler ortasında dolaşıyorum, kirli ve zehirli hava kokluyorum, yorgunluktan meyyit üzere gelip yatıyorum ve sabah hiç düş görmemiş üzere uyanıyorum. Tahminen görüyorum lakin anımsamıyorum. Anımsama düşün bir modülü. Bir düşü anımsamıyorsam neye fayda?”
